Geschiedenis

Wat wij vaak ‘high tea’ noemen is eigenlijk de afternoon tea. Een woordje uitleg: zoals gezegd liet Anna van Bedford zich tussen lunch en diner verwennen met kleine hapjes en thee. Al gauw groeide haar gewoonte uit tot echte party’s. 

Vriendinnen in mooie jurken fladderden van de ene naar de andere tea party. Hier hoorde romantische muziek bij, mooie serviezen, exclusieve thee en vooral de allernieuwste roddels! Er werd allerlei lekkers geserveerd. Je moest eerst sandwiches eten voor je de scones mocht aanraken. Daarna kwamen de kleine zoete gebakjes tevoorschijn, die vooral uit fijne cakesoorten bestonden. 

Aanvankelijk was de afternoon tea een bezigheid voor de hogere klasse. Stilaan, tegen het einde van de 19de eeuw deed ook de gewone bevolking in Engeland mee aan de roddeltheekransjes.

De echte high tea was een volwaardig avondmaal en dus zwaarder en uitgebreider dan de verfijnde afternoon tea in de namiddag. Het ontstond door werklieden die ’s avonds hongerig thuis kwamen en behoefte hadden aan een stevige maaltijd. Omdat zij de high tea gewoon aan tafel met ‘hoge’ stoelen aten – en niet in een salon zoals de afternoon tea – ontstond de naam ‘high tea’.